Een fiets en een blij gezicht! /// A bike and a smile

Wel, weer even geleden dat ik nog eens geschreven heb. Dit betekend dat er de komende weken veel gebeurd is, waardoor ik weinig tijd vond. Alvast fijne feestdagen!

Na een weekje activiteiten met de "inside-boys" van Sanganigwa B., heeft de zuster ook hen naar hun familie gestuurd. Ze vind het belangrijk dat de jongens contact houden met hun omgeving. Het is onmogelijk om voor altijd in Sanganigwa te verblijven, er moet ook gedacht worden aan de toekomst. Het is goed voor de jongens dat ze kerstmis kunnen vieren met hun familie en vrienden.

De laatste dagen is het dus héél rustig. Geen kinderen. Ik hou me vooral bezig met het kippenproject, en gebruik de tijd om eens goed te babbelen met zuster Magreth tijdens mijn dagelijks thee en koekjes (of mandazi's) moment. Fantastisch om met de zuster te kunnen praten over straffen en belonen, de problematiek van de straatkinderen, het kippenproject, ...

In mijn eerste maand heb ik gezien hoe er een kind op het school stokslagen kreeg omdat hij zijn handen niet gewassen had. Ik was hier niet goed van, had me er wel op kunnen voorbereiden dat ik hier ooit eens getuige van ging zijn, maar toch komt zoiets binnen. Zeker als je weet dat het straatkinderen zijn en al genoeg geweld hebben gezien.

De zuster slaagt nooit de kinderen, en geeft dit ook zo door aan de leerkrachten. Het gebeurd echter dat wanneer de zuster weg is, dat ze de stok boven halen (zo ook toen). De zuster heeft zelf een nare gebeurtenis meegemaakt toen ze jong was, geslagen tijdens de wiskunde les en sindsdien kan ze zich niet meer inspannen voor wiskunde. Ze heeft zelf ervaren dat het niet de beste methode is, en verkiest om de kinderen te straffen op een persoonlijke manier, door hen te laten opruimen, sorry te laten zeggen, hen meer te belonen, ...

Doordat het de laatste dagen wat rustiger was, hebben mijn huisgenoten en ik de tijd genomen om eens toerist te zijn in "eigen stad". We zijn op tour geweest met Samwel, die ons Ujiji liet zien (dorp waar Stanley de ontdekkingsreiziger Livingstone vond en de woorden "Dr. Livingstone I presume?" uitsprak), rondleidde in een museum(pje) , ons mee nam naar de plaats waar de lokale bevolking hun water gaat halen en een vissersdropje toonde. Prachtige man. Op het einde van de rit vroeg ik of ik eens met zijn Bajaj mocht rijden. Jipiii! Jasmien wordt hier nog Mzungu Taxi-driver!

Ondertussen ben ik een trotse (!!) eigenaar van een fiets! Heb besloten om de komende maanden een fiets te huren om hiermee naar mijn werk te gaan en om de omgeving wat meer te verkennen. Niet meer wachten tot de Dala dala vol zit. Morgen eerste dag naar mijn werk fietsen, ben benieuw hoe het heuvelachtige landschap gaat bevallen.

Dit weekend ben ik gaan wandelen in de bergen. Prachtig uitzicht over Kigoma. Misschien neem ik volgende keer mijn tentje mee en slaap ik er een nachtje.

Kerstmis ga ik overmorgen vieren bij de zusters en de congregatie. Ben eens benieuwd hoe zo'n op en top christelijk kerstfeest eraan toe gaat. Met oudejaar ga ik gaan feesten met mijn huisgenoten en de broeders. En, ik kan hier volop genieten van de feestperiode aangezien hier geen vuurwerk wordt afgeschoten (vuurwerk en Jasmien zijn geen aangename combinatie).

Wel, België. Geniet van de koude, de sneeuw, de donkere dagen, want... ben eigenlijk een beetje heimwee aan het krijgen naar koude voeten, warme chocomelk en soep, sjaals en mutsen. Ach... sneeuw krijg ik over een paar maanden te zien op de top van de Kilimanjaro! Luxeproblemen.

Wist je dat:

- Sinterklaas hier ook is langsgeweest? En wel twee keer? ;)

- Als ik terug kom van Sanganigwa dit vaak is met een lading kokosnoten of verse mango's? Vers uit de tuin van de zusters!

- Mijn fiets uit Gent komt? Gesponsord door de stad. België is overal!

- Ik eindelijk kan meepraten met "diarree-verhalen". Mijn ziek-zijn tijd is gekomen en reeds gepasseerd.

- Ik gestopt ben met het nemen van malariapillen. Muggen vinden me niet fijn/lekker, maar das wederzijds.

- Het eerste ziekenhuisbezoek achter de rug is? Een huisgenote was ziek en werd daar geholpen door een zatte (!) dokter. We kregen wel voorrang.

- Internationale dag voor personen met een beperking is hier in Kigoma gevierd, uiteraard waren de Mzungu's uitgenodigd.

- Zuster was blij met de kleren die ik mee had voor de jongens (kleren van mijn broers die te klein waren). Ze gaat ze afgeven als de jongens terug zijn van hun familie, als kerstgeschenk.
- Als het hier kouder wordt dan 23°C, doen wij ons 'pulleke' aan omdat het toch wat friskes wordt.

Ik woon ergens daar beneden, met zicht op het meer.
I'm living somewhere down, with view on the lake.

Top van de berg!
On top of the mountain!

Livingstone museum

Stofje kopen?

Lake Tanganyika

Mango tree

Abu, ik en Aston, mijn collega-leerkrachten.
Oh, ik ben hier in Tanzania blijkbaar "groot".
Me and my colleagues.

Ik leer bajaj rijden! Wie wil er mee?
I'm riding a Bajaj, who wants a ride?

Waterspelletjes! Toppertje bij de jongens, ze weten van geen ophouden.
Water games, the boys love it!

Zuster Magreth en de gedoneerde kleren.
Sister Magreth and the donated clothes.

Chicken project!

_________________________________________________

It's been a while since I've written. This means that a lot has happened the last few weeks.

After a week of activities with the inside-boys of Sanganigwa B., the sister also send the boys to their families. It is important that the boys keep in touch with their environment. It is impossible to stay forever in Sanganigwa, you need to think about the future. It's good for the boys that they can celebrate Christmas with their relatives and friends.
It was very quiet the last few days. No children. I'm dealing with the chicken project, and use the time to have good and interesting talks with sister Magreth during my daily tea and biscuits (or mandazi's) time. Great to talk about punishment and reward with the sister, the problem of street children, the chicken project, ...

In my first month I have seen how there was a child in the school that get punished with a stick because he had not washed his hands. It touched me, I had prepared myself that it could happen but still...  And, it are street children, they've seen enough violence in there life.
The sister never hits the children, and tries to expand this attitude to the rest of the team. It happens sometimes when the sister is gone. The sister herself had a bad experience when she was young, beaten during the math lesson and since she couldn't strive for mathematics anymore. She has experienced that it's not the best method, and chooses to punish children in an other way, by let them clean, to say "sorry", to reward them more ...

My housemates and I have used the quieter period to be like a tourist in our "own city". We've been on tour with Samwel, who showed us Ujiji (place where the explorer Stanley found Livingstone and the words "Dr. Livingstone, I presume?" pronounced), lead us into a museum, took us to the place where the locals get their water and showed a fisherman village. Nice man. At the end of the ride I asked if I could ride with his Bajaj. Jihaa! Jasmien will become your Mzungu Taxi Driver!

Meanwhile, I am a proud (!!) owner of a bike! Have decided to hire a bicycle to go to work and to explore more of Kigoma. No more waiting until the dala dala (bus) is full.

This weekend I went hiking in the mountains. Magnificent views of Kigoma. Maybe next time I take my tent, and I sleep there overnight.

I'm going to celebrate Christmas the day after tomorrow with the sisters and the congregation. Curious how it'll be to celebrate Christmas with the sisters! With new years eve I'm going to party with my housemates and the brothers.

Well, Europe. Enjoy the cold, the snow, the dark days, because ... actually I miss the feeling to get cold feet, hot chocolate and soup, scarves and hats. Oh ... But I'll get snow in a few months on the top of Mount Kilimanjaro! Luxury Problems... :)


Did you know that:
- When I get back from Sanganigwa, I receive coconuts, mangoes or other fresh fruits from the garden from the sister.
- My bike comes from Belgium? Sponsored by the city Ghent. Belgium is everywhere!
- I can finally join in the conversation with "diarrhea-stories".
- I've stopped taking malaria pills. Mosquitoes don't like me, I'm fine with that.
- The first hospital visit is over? A housemate was sick and was aided by a drunk (!) doctor.
- International day for People with Disabilities was celebrated in Kigoma, obviously the Mzungu were invited.
- Sister was pleased with the clothes I brought for the boys (clothes of my brothers witch were too small for them). She'll give them as a Christmas present when the children are back form there relatives.
- If it is colder than 23 ° C, we put on our sweater because we're feeling 'cold' ;).

1 maand Afrika // One month Africa

Na het weekje lesgeven werd het wat rustiger bij Sanganigwa. De kinderen kregen 'examens' aangezien het schooljaar er ondertussen opzit. Deze week mag ik activiteiten doen met de "inside boys", een 30tal jongens die vast in Sanganigwa verblijven. Vandaag heb ik samen met hen macrame-armbandjes gemaakt. Ik had wol gevonden op de lokale markt.
Ik had schrik dat de taalbarrière moeilijk ging zijn om het uit te leggen, maar niets was minder waar. Het eerste bandje was bij de meeste een probeersel, nadien was het resultaat prachtig. De jongens kregen er geen genoeg van, en vroegen na 3 uurtjes knutselen (en armen vol armbandjes) wanneer we het nog eens gingen doen.
Morgen gaan we waterspelletjes doen, als het weer mee zit. Ik wandel tegenwoordig standaard met mijn regenjas in mijn rugzak. Gigantische onweersbuien kunnen hier plots opkomen.

Ik wordt betrokken bij de opstart van een kippenproject. De zuster neemt me mee naar elk overleg, en ik mag mee 'supervisen'. Ze krijgen geld vanuit België waarmee ze een groot kippenhok gaan bouwen zodat ze wat zelfvoorzienend kunnen worden. Zo krijgen ze eieren en kippen-vlees dat ze kunnen verkopen of zelf kunnen eten.

Ondertussen zijn we met ons 'huisje' al twee keer uitgenodigd geweest op een 'graduation'. Best wel fijn om de blanke 'eregast' te zijn en schattige kindjes horen zingen/dansen en nadien samen te eten. Maar, één ding heb ik geleerd: Tanzanianen houden van speechen en dit kan saai worden al je er niets van verstaat.

Sanne, Jolien en ik zijn voor twee daagjes naar het platte land gegaan. Jolien wou wat interviews doen voor haar Thesis in een psychiatrische instelling in Marumba en wij mochten mee. Het was fijn om eens weg te zijn uit de stad en ik genoot van de stilte van de natuur. Op de terugweg moesten we met de pikipiki (motor) tot het dala dala-station geraken. Best een akelig ritje omdat de weg net was omgewoeld.

Wist je datjes
- Als je rijst klaar maakt, moet je eerst het vuil en wat steentjes eruit halen. Anders kan je wel eens een stukje tand verliezen.
- Als er een felle regenbui is, valt de elektriciteit uit (of zet iemand hem uit?). Dit zorgt voor heel gezellige toestanden met kaarsjes en gezelschapspelletjes. Dat mag van mij in België ook eens af en toe gebeuren!
- Ik heb ondertussen al een aantal huwelijksaanzoeken achter de rug. Meestal krijg je dit na de zinnen "Hoe gaat het" en "Mag ik je telefoonnummer?".
- Ze hebben hier in Tanzania geen chocola, geen wijn, geen appels en peren, geen melk, geen kaas, geen champignons (of het is duur/zeldzaam). Wel overvloed aan kokosnoot, mango's, kleine bananen, ananas, rijst, zon en kilimanjaro-bier.
- In de kerk zijn er ventilatoren! En de mis duurt hier 3 uur!
- Er komt hier geen warm water uit de douche!

Armbandjes maken!

Ritje naar het platteland met de huisgenootjes

Pikipiki en het uitzicht: Prachtig!

Ik en mijn op maat gemaakt afrikaans kleed.

Insecten, een delicatesse (maar niet voor mij)

Kay krijgt zijn examen terug, smart guy!

Ik denk dat ik er een paar in mijn koffer steek.

Uitzicht vanuit ons huisje. Overkant van het meer is Congo.

Graduation

Ik en mijn nonneke

_______________

After one week teaching, it became a little bit more quiet in Sanganigwa. The kids got 'exams' since the school year is finishing. This week I can do activities with the "inside boys", 30 children that live in Sanganigwa. Today I made bracelets with them. I've found wool on the local market.
I was afraid that the language barrier would be a difficulty, but that wasn't true. The first bracelet was for most of the children a tryout, you really saw the proces. The boys liked it and they were asking after three hours (and arms full of bracelets) when we were going to do it again.
Tomorrow we are going to do water games, if the weather is good. I walk now standard with my raincoat in my backpack. Giant thunderstorms may arise suddenly here.

I am involved in the start up of a chicken project. The sister takes me to every meeting, I'm one of the 'supervisors'. From the money they got from Belgium they are going to build a large chicken building so they can be some self-sufficient. They'll get eggs and chicken meat that they can sell or eat.

In a meanwhile, me and my housemates were invited twice at a 'graduation'. Quite nice to be the white 'guest of honor' and to see lots of cute kids singing/dancing and being proud. But one thing I've learned: Tanzanians love speeches and this can be boring if you don't understand the language.

Sanne, Jolien and I went for two days to the countryside. Jolien wanted to do some interviews for her thesis in a psychiatric institution in Marumba and we were allowed to join here. It was nice to get away from the city and I enjoyed the silence of nature. On the way back we had to get the pikipiki (motor) to the dala dala station. Quite a nasty ride because the road had just churned.

Did you know that:
- If you make rice , you first need to remove dirt and some little stones. Otherwise, you can lose a piece of tooth.
- If there is a rainstorm, the electricity goes off (or somebody turns it off?). This end up in very cosy conditions with candles and games!
- I already had several marriage proposals. Usually you get this after the phrases "How are you" and "Can I have your phone number?".
- They's no chocolate, no wine, no appels, no milk, no cheese, no mushrooms (or it is expensive/rarely). But there's lots of coconut, mangoes, small bananas, pineapples, rice, sun and kilimanjaro beer!
- In the church there are fans for during hot periods (=most of the time here)! And a mass here is 3 hours!
- As there 's no hot water here, showers can be al little bit colder then I'm used to be.

This is Africa

The children of Sanganigwa B. are singing a song they learned: "Sunshine".

You are my sunshine
My only sunshine

You make me happy

When sky is grey

"Good morning Madam! - How are you?"

Zuster Magrette heeft ervoor gezorgd dat ik mee ben opgenomen in lessenverdeling. Elke dag mag ik anderhalf uur les geven aan de straatkinderen van Sanganigwa B. Ik ben echt deel van het team en wordt zekere niet over het hoofd gezien. Ik heb zelfs een eigen bureautje! Het gaat me nog goed af, en geniet ervan om de kinderen iets bij te brengen.

Vandaag heb ik een lesje gedaan over de kleuren in het Engels, best wel gemakkelijk om zo ook wat Swahili te leren. Er helpt altijd een andere leerkracht met vertalen, want de kinderen kunnen nog niet voldoende Engels om me volledig te verstaan. Na het lesje mochten de kinderen een tekening maken. Chinese voetbal en 'sunshine' zijn een succes.

Elke schooldag begin met een heel ritueeltje: gebed, Tanzaniaans volkslied en Sanganigwa's liedje. Het doet iets met je, zo'n 150 kinderstemmetjes in koor horen zingen.

Dit weekend heb ik Afrika nog beter leren kennen. Ben voor de eerste keer echt uit geweest en heb zelf mogen ervaren hoe goed de Afrikanen kunnen dansen. Voordien had ik de jongens van Bangwe Sheltered home (kinderen met een verstandelijke beperking) zien dansen op muziek. Op zo'n moment maakt een beperking geen verschil. Wat een ritme, wat een enthousiasme en plezier. Ik genoot van anderen hun genot.

Zaterdag zijn we met alle Belgen naar de markt geweest om stofjes te kopen. Veel goedkope en mooie stofjes, wat het alleen maar moeilijker maakt om te kiezen. Over twee weken zijn onze kleren klaar. Ik heb een broek en een kleedje laten maken, op maat en dit voor slechts 10.000 Shilling (= 5 euro).

Zondag hebben we Jacobsen beach bezocht, staat bekend als "strand met aapjes". En ja, we hebben er gezien! Ze probeerden zelfs ons eten te stelen. Opweg naar huis (-met 8en in een Taxi) kwamen we nog zebra's tegen. Prachtig, die natuur. Eens wat anders dan onze Kempische koeien ;)

Ik en klasje std. I met hun tekening 

Sanganigwa B. Children center

uurrooster - find my name !

Juffrouw Jasmien

Chinese voetbal

Belgen en de stofjes (de twee eerste zijn de mijne)

Sanganigwa en hun ochtendritueel

Jacobsen beach

__________________

Sister Magrette has ensured that I am also included in classes schedule. Everyday I have 90 min. to teach the street children of Sanganigwa B whatever I want. I'm part of the team and they will not forget me. I even my own 'office'! I like to teach and I enjoy it to learn the children some games and to play with them. I'm there little white god, I can't do something wrong.
Today I teached them the colors in English, nice for me to also learn a little bit Swahili. There's always another teacher who helps me and translate for the children. Normaly from primary school is in English but those kid don't understand me totaly. At the end of the lesson the children were allowed to draw.
Each school day begins with a very ritual: prayer, Tanzanian national anthem and Sanganigwa's song. It does something with you, to hear 150 children singing in choir.

I learnd more about Africa this weekend. For the first time here I went out and hav experienced how good the Africans can dance. Before that I saw the boys from Bangwe Sheltered home (children with mental disabilitie) dancing on music. At such a time disabilities makes no difference. What a rhythm, what enthusiasm and fun. I enjoyed their enjoyment.

Saturday we went to the market with all the Belgians to buy fabrics (there 7 others here). Many cheap and beautiful fabrics, which only makes it more difficult to choose. Our clothes will be ready in two weeks. They'll make a pants and a dress for me and this only for 10.000 Shelling (= 5 euros).
Sunday we visited Jacobsen beach, known as "beach with monkeys", and YES! we've seen some. They even tried to steel our food! On our way home (-with 8 in a taxi) we saw zebras. Beautiful nature!

Sanganigwa B en mijn nonneke // Sanganigwa B and my Sister

Dit weekend Kigoma wat beter leren kennen.

Zaterdag ben ik samen met Sanne en Stef langsgegaan bij Sanganigwa B, mijn vrijwilligerswerk voor de komende 6 maanden. Sanne wist de weg, en het was fijn om er niet alleen toe te komen. Zuster Magrette ontving ons met open armen. Ze wist af van mijn komst en ik was "most welcome!", Karibu in het Swahili. Ze gaf uitleg over Sanganigwa B. Het blijkt niet echt een weeshuis te zijn maar eerder een opvangtehuis voor straatkinderen, en wou dat nu nét de doelgroep zijn waarmee ik zo graag wou werken in Afrika. Zuster Magrette is een van de beste dingen die je kunnen overkomen in Afrika. Ze is oprecht gastvrij, staat helemaal tussen haar 'jongens', is super enthousiast en goedlachs. Ze heeft zelf een opleiding Sociaal werk gevolgd en heeft de juiste 'sociale' blik om naar deze problematiek te kijken. Iemand waar ik naar opkijk, wat een energie! Zo is er sinds haar komst (anderhalf jaar geleden) al veer veranderd. Ze heeft voor structuur gezorgd (de jongens leren zorgen voor hun spullen, bed opmaken, kleren wassen), en hier en daar wat bloemen en gras geplant, de muren geverfd en de werking van binnenuit wat 'opgekuist'. Je ziet het dat ze haar jongens oprecht liefheeft, en zij haar. Ze vindt het fijn dat ik wat meer praktijk ervaring wil opdoen in haar organisatie. Het is belangrijk voor de jongens dat ze het gevoel krijgen dat verschillende mensen hen graag zien, na al hetgeen dat ze hebben meegemaakt.

Zaterdagnamiddag zijn we gaan zwemmen in Lake Tanganyka, met de bergen van Congo op de achtergrond. Daar heb ik mijn eerste Afrikaanse pint gedronken: Kilimanjaro-bier.
Ondertussen heb ik een aantal marktbezoekjes achter de rug, heb al wat ervaring met het openbaar vervoer (Dala dala en Bajaj) en heb mijn eerste "rijst met bonen" gegeten.

Maandag ben ik meegegaan met Jolien naar haar onderzoeks-plaats, een psychiatrisch centrum. In de namiddag de papieren voor mijn verblijfsvergunning in orde gebracht. 

Vandaag mijn eerste werkdagje gehad bij Sanganigwa B. De zuster had de leerkrachten van het schooltje op de hoogte gebracht van mijn komst. aan het centrum is een schooltje waar een 200tal kinderen dagelijks naartoe komen. Slechts een 40tal jongens blijven 's avonds slapen. Interessant om kennis te maken met het Tanzaniaans onderwijs. Van jonge kinderen wordt verwacht dat ze notities nemen, als ze dit niet doen zal niemand hen erover aanspreken. Als een kind een juist antwoord geeft, krijg je wel een heel klap-applausje van de hele klas. Tussen de lessen door heb ik al een liedje aangeleerd (Sunshine).
Het was wennen om tijdens de speeltijd een hoopje kinderen voor me te hebben met fonkelende witte oogjes. Alles wat ik deed en zei deden ze na, wat een amusement zo'n mzungu (=blanke)! 

Wist je dat:
- "Kaka" broer betekend en "Pipi" snoepje in het Swahili?
- Ik vaak bij eerste ontmoetingen al meteen de vraag krijg: "Hoeveel kinderen wil je?" en "Ben je getrouwd".
- Pasfoto's hier een blauwe achtergrond moeten hebben?
- Er in ons huisje een gezellig aantal Gekkootjes zitten?
- Ik al mijn eerste zonnebrand heb opgelopen.
- Chapati zijn Afrikaanse pannekoeken die ze hier als ontbijt eten.
- Ik ondertussen al zelfgemaakte Afrikaanse oorbellen heb? Gemaakt van palmboom-vruchtjes.
- Ik mijn ecologische principes hier aan de kant moet zetten. Alles (afval, rioolwater, ....) beland hier in het grote meer. Flesjes worden op straat gegooid omdat er geen afval ophaal dienst is en plastic zakjes worden overal meegegeven. Sta ik hier schoon met mijn biologisch afbreekbare zeep!

Ik en mijn huisgenoten

Bangue Beach

Bajaj

Klasje met "mijn kindjes"

Aanschuiven voor het eten

__________________________________

This weekend I got know Kigoma better. 
Saturday I went with Sanne and Stef to Sanganigwa B, my volunteer work for the next 6 months. Sister Magrette received us with open arms. She knew about my arrival and I was "most welcome!", Karibu in Swahili. She explained the working of Sanganigwa B. It turns out that it is not really an orphanage but rather a shelter for street children, lucky me because I really wanted to work with street children. Sister Magrette is one of the best things that can happen to you in Africa. She is really hospitable, really loves her boys, is super enthousiastic and joyfull. She studied Social work and has the right 'social' eyes. Someone I can look up to, what an energy! There is already a lot changed since her arrival (one and a half years ago). She has provided structure (the boys learned how to take care for their belongings, making beds, washing clothes), and she planted some flowers and grass and painted the walls. You see that she really loves her boys, and they love her. She likes that I want to earn some more practical experience in her organization. It is important for the boys that they feel loved, after all the things they have seen. 

Saturday afternoon we went swimming in Lake Tanganyika, with the mountains of Congo in the background. I've tried my first African beer: Kilimanjaro. 
Meanwhile, I already did a few market visits, have some experience with public transport (Dala dala and Bajaj) and got my first "rice and beans"-meal. 

Monday I went with Jolien to her research site, a psychiatric center. In the afternoon I arranged the papers for my residence permit.

Today I had my first work day at Sanganigwa B. The sister informed the teachers from the school of my arrival. At the center is a school where daily 200 children come. Only 40 boys stay over night. Interesting to wach a Tanzanian school lesson. Young children are expected to take notes, if they don't, nobody will notice. If a child gives a correct answer, you'll get a slap-applause of the whole class. Between classes I already teached a song (Sunshine). 
I needed to get used to the cute faces with sparkling eyes. Everything I did and said they did after me. What a joy! 

Did you know that: 
- The first question people ask me is: "How many children do you want?" and "Are you married?". 
- Passport photos here must have a blue background? 
- There are in our cottage a cozy number off Gecko's?
- I have my first sunburn. 
- Chapati is an African pancakes that they eat for breakfast. 

- Meanwhile I've homemade African earrings! Made of palm tree-fruits.

Jambo Jambo

Vlucht is vlekkeloos verlopen. Heb even gedacht dat ik bij de overstap mijn vliegtuig gemist had. Bij een navraag op ik in de juiste rij stond hadden mensen 'Kilimanjaro' geantwoord, en niet Bujumbura. Toen ik vroeg of ze een idee hadden waar ik moest zijn voor mijn vlucht, dachten ze dat die dan al wel vertrokken zal zijn. Ben ik blij dat dat nog niet op mijn "Been there - Done that"-lijstje staat. Een nachttrein missen in Roemenië was al stresserend genoeg.

In Bujumbura stond Pacis me op te wachten samen met... een Vlaams meisje (In Burundi kan een groot deel van de bevolking Frans). Hij had uit onze korte mail-conversatie al direct kunnen afleiden dat ik niet tot het Franstalige gedeelte van België behoorde en dat een Vlaams meisje wel eens fijn kon zijn om hier en daar wat te vertalen. Ze deed stage in een psychiatrisch ziekenhuis, en heeft me daar een hele rondleiding gegeven. Eerste indrukken van Burundi: mensen geven graag handen en houden ze graag lang vast terwijl ze met je praten en in je ogen kijken.

Ik had me voorgenomen om voor vertrek toch een handvol Swahili-woorden in mijn woordenschat te hebben. Muzungu muzungu was dus niets 'nieuw'. Afrikanen roepen dit naar alle blanken, en betekend "Europeaan". Kinderen, jongeren, volwassenen, ... ze hebben je allemaal gezien en willen het jou graag laten weten.
Jambo is een van de vele begroetingen die ze gebruiken als je elkaar ontmoet.
Op mijn busrit tussen Bujumbura (Burundi) en Kigoma (Tanzania) werd ik volledig blootgegeven aan het Afrikaans verkeer. Krakkemikkig busje dat over vol zit, maar ik zat van voor, geregeld door Pacis. 180 km/u rijden op plaatsen waar ik zou denken dat het bebouwde kom zou zijn. Toeter meer gebruiken als "Kijk, ik heb een auto met toeter" dan om andere autobestuurders te waarschuwen. Ik had braaf mijn gordel aan en genoot van het prachtige uitzicht langs lake Tanganyika en de Burundese dorpjes.

Grensovergangen zijn vlot verlopen. Bij elke grensovergang was er een Ebola controle, maar heb het gevoel dat dat meer schone schijn is. Je wordt met een apparaat gescand op je voorhoofd en ze meten de temperatuur. Heb dit zeker een drietal keer ondergaan.
Bij het binnentreden van Tanzania moest ik vertellen wat ik ging doen in Kigoma en waar ik ging logeren. Vriendelijke man, die op het einde ook nog mijn gsm-nummer vroeg om een samen te gaan zwemmen in het meer (wat ik niet gedaan heb). Het was niet de eerste die het vroeg. Ze zijn hier heel sociaal en beginnen gemakkelijk een babbeltje met jou.

Ik verblijf in een huisje met 3 andere Vlamingen: Stef, Sanne en Jolien. Er wordt hier elke dag voor ons gekookt door een Tanzaniaanse vrouw. Lekker! Onze poort wordt bewaakt door een guard, wat nodig is zeker als ze weten dat er een aantal blanken samenwonen. Best wel wat luxe in Afrika dus.
Daarnet is een paar keer de stroom uitgevallen door een felle regenbui.
Vandaag mijn eerste ervaring gehad met eten in een Tanzaniaans restaurant. Vegetariërs komen hier dus ook aan hun trekken met rijst en groenten! njam! Ik ben al inkopen gaan doen op de markt, heb al een voorziening voor kinderen met een verstandelijke beperking bezocht en een Tanzaniaanse sim-kaart gekocht.

Het is wel wennen aan het Afrikaans ritme. Alles op zijn gemak. Vandaag gaan horen voor mijn verblijfsvergunning. Hopen dat ik over een aantal dagen kan beginnen met werken.

Luchthaven Bujumbura - Modern!

Hotelkamer Bujumbura

Dalla Dalla Bujumbura-Kigoma

____________________________________

Flight went smoothly. At one moment I thought that I had missed my plane in the transition. When I asked the people arround me there reply was: 'Kilimanjaro'. Not to Bujumbura, not the right row. When I asked if they had an idea where I needed to wait for my flight, they thought that it already left. I'm glad that is not yet on my "Been there - Done that" -list.

In Bujumbura, Pacis was waiting for me with a Flemish girl ... (In Burundi, a large part of the population speaks French). He already found out from our short email conversation that I didn't belong to the French-speaking part of Belgium and a Flemish girl could be nice to do some translating (well... my Frensh is really bad). She's doing an internship in a psychiatric hospital, and she gave me a tour through the hospital. First impressions of Burundi: they like to give people hands and hold them the whole time while speaking. 

Before I left, I learned a handful Swahili words. I already knew "Muzungu muzungu" (Africans are saying this to white Europeans). Children, adolescents, adults, ... they've all seen you and want to let you. 
Jambo is one of the many greetings that they use when you meet. 
On my bus ride between Bujumbura (Burundi) and Kigoma (Tanzania) I fully exposed to the African traffic. 180 km/h in places where I would think it would be 50 km/h. Using the horn more like "Look, I have a car horn" than to warn other drivers. I had my saftey belt on and enjoyed the beautiful views along lake Tanganyika and Burundian villages. 

Border crossings also went smoothly. At each border crossing there was an Ebola control. They scanned you with a device on your forehead and measure the temperature. Being sujected to this already more then three times.
At the customs I needed to tell what I was going to do in Kigoma and where I'll stay. A friendly man, who in the end also asked my mobile number to meet up together for a swim in the lake (what I didn't done). It was not the first who asked. Africans are very sociable and easily start a conversation with you. 

I stay in a house with three other Belgian people: Stef, Sanne and Jolien. There's a women who's cooking every day a Tanzanian meal. Yummy! Our gate is guarded, which is necessary especially if they know that there are some Europians living. Quite some luxury in Africa, a little bit weird. 
Is several times the power went out because of a rainstorm (Rainy season!). 
Today I had my first experience of eating in a Tanzanian restaurant. I went shopping in the market, have already visited a facility for children with disabilities and bought a Tanzanian SIM card. Welcome in  Africa!


I need to get used to the African rhythm. Went for information about my residence permit today. Hope that I can start working over several days.

Vertrek // Leaving

Morgen (dinsdag) is het zover. Om 20u00 zit ik op het vliegtuig richting Tanzania. Wel duidelijk "richting", want ik zal pas echt in Kigoma aankomen donderdagnamiddag, na een tussenstop van 3 uur in Ethiopië, een overnachting in Bujumbura (Burundi) en een busreis over de grens naar Tanzania.

Vele mensen vragen zich af of ik alleen ga. Ja, maar ik ben niet alleen. In Tanzania zullen ook wel mensen wonen? Het vliegtuig zal toch niet leeg zijn? Ik heb geregeld dat iemand me komt afhalen van de luchthaven in Bujumbura, me naar een hotel breng en me de volgende dag veilig en wel op de bus zet richting grens. Eerste keer in een vreemd land, vreemd klimaat, vreemde mensen en dat met pak en zak vol idealen en verwachtingen, ... Dan moet je zorgen dat je de eerste nacht toch een fijne indruk meekrijgt.
Die grensovergang tussen Burundi en Tanzania zal door mijn regelmatige tripjes naar de ambassades in Brussel vlotter moeten verlopen. Visums voor Tanzania en Burundi in de pocket!
Ik verblijf in Kigoma met samen met een Vlaamse in een huisje, Anita. Ik heb haar nog nooit gezien, maar ik heb dus al een bed (+muskietennet!) en een dak.
Van de mama moest ik nog eens doos vitaminen gaan halen. Want... vlees en vis heb ik de laatste jaren niet meer gegeten en "dat ze daar in Afrika geen vegi-burgers hebben" dat kan ik wel verwachten.

Deze week nog een zak verloren kinderkleren gekregen. Twee koffers van 23kg worden dus mooi verdeeld tussen "een voor mij" en "een voor Afrika". Eerste aankoop met het sponsorgeld is ook al gebeurt: stickertjes, skoebidoe en gezelschapsspelletjes uit de kringwinkel.

Verder:
- Ik heb het klaar gekregen om mijn visum van Tanzania op de dag van mijn aanvraag nog in mijn handen te krijgen? Normaal gezien moet je daar 2 dagen nadien voor terug komen. Maar met een glimlach, de woorden "Ik woon nogal ver" en meeleven met de van astma-lasthebbende receptioniste bereik je veel.

- Wist je dat ze Nederlands kunnen praten op de Ambassade van Burundi? Prachtig vond ik dat! Ze konden zelfs geen Nederlands in de Ambassade van België in Roemenië.

- De laatste dagen heb ik gewerkt in het chocoladefabriek in Malle. Het was daar blijkbaar geen probleem dat je de staaltjes gewoon opat na de halfuurlijkse metingen. Njam njam. Chocola genoeg gezien/gegeten voor de komende 7 maanden.

- Tijdsverschil België - Tanzania is + 2 uur.

Passport - Yellow fever - Dictonary

__________________________________________________________


Tomorrow (Tuesday) is the day. At 20:00 I'm on my plane to Tanzania. Well... not really on my way to Tanzania. Before arriving in Kigoma I'll stay 3 hours in Ethiopia, a night in Bujumbura (Burundi) and a bus trip to the border of Tanzania. Thursday afternoon I'll arrive.

Many people wonder if I'll go alone. Yes,  on my own but I'll not be alone. There are also people in Tanzania and the plane will not be empty. I've arranged that someone is going to pick me up from the airport in Bujumbura, take me to a hotel and put me the next day safe on the bus towards the border. First time in a foreign country, strange environment, strange people, and you have your luggage of ideals and expectations, ... I want to be sure that I want to stay 7 months in Tanzania after my impression of the first night.
The border crossing between Burundi and Tanzania will be easier because of my regular trips to the embassies in Brussels. Visas for Tanzania and Burundi in the pocket! 
I am going to live in Kigoma at Flemish girl, Annita. I've never seen her, but I already have a bed (+ mosquito net!) and a roof. 

I got a bag full with children's clothes this week from the mother of a friend. Two pieces of luggage (23kg) will be nicely divided between "one for me" and "one for Africa". First purchase from the sponsormoney is already done: stickers, scoubicou and boardgames.

further: 
- I manage to have my visa for Tanzania on the day of my application in my hands! Normally you have to come back two days later to pick it up. But with a smile, the words "I live quite far*" and sympathize with the asthma-having receptionist you reach quite a lot. 
*far has a diferent meening in Belgium. I need to drive 1 hour with the car to Brussels and... well... for Belgium that's kind of far. Small country!

- Did you know they can speak Dutch at the Embassy of Burundi? Wonderful I loved that! They even couldn't speak Dutch in the Embassy of Belgium in Romania.

- The last days I worked in the chocolate factory in my village. It was there apparently no problem that you ate the samples after the half-hourly measurements. Njam njam. I've seen/eat enough chocolat for the next seven months.

Ontbijten met een goed gevoel // Charity breakfast

En toen was er hét ontbijt:

Net geen 200 man had er ingeschreven. De laatste week gingen de tafelgesprekken thuis dan ook over "Hoeveel broodjes zouden mensen gemiddeld eten" en "Eikes of geen eikes?". Het gebeurde dat de mama en ik 's nachts lagen te overpeinzen over croissants en fruitsla.

Maar: het werd een succes. En, onverwachts! Het gaf me energie om te zien hoeveel vrijgevige mensen er hier rondlopen. Bedankt, dankuwel en merci!

Het geld dat ik bijeen verzameld heb deze zondag is... ongeveer 2000 euro! Momenteel heb ik nog geen concreet doel. Ik wil graag ter plaatse zien wat de mensen nodig hebben en niet te veel op voorhand plannen. Na 7 maanden zal ik wel een zicht hebben op waar en hoe het te gebruiken.

Verder:

• De laatste twee weken was ik Lariam aan het uittesten, de goedkoopste Malariapil. Bijwerkingen kunnen zijn: suïcidale neigingen; psychoses; angststoornissen; depressie; schizofrenie; ... momenteel geen klachten!
• Ik heb beslist om "Laptop" van mijn meeneemlijstje te schrappen. Ik ga daar gebruik maken van internetcafés. Het bespaard me veel 'zorg' en de angst dat mijn computer gestolen kan worden.
• Momenteel werk ik in de Ecover-fabriek met als doel geld bijeen te verdienen om de Kilimanjaro te beklimmen, de hoogste berg van Afrika (5900m).
• En... ik krijg regelmatig de vraag "pas op voor Ebola!". Tanzania is Oost-Afrika, ebola zit in het westen. Trouwens... ebola zit overal, ook in Wallonië (check Stromae - Ave Cesaria)

Ontbijt achter de schermen: DE KEUKEN!

Njamnjaaaam!

____________________________

And then there was thé breakfast:

Just under 200 people had registered. Last week the table-conversations at home where about "how many sandwiches eat people average" and "Eggs or no eggs?". It happened that mom and me woke up in the night pondering over croissants and fruit salad. 

It was a success. And, unexpectedly! It gave me energy to see how generous people are. Thank you and merci! 

The money that I gathered together this Sunday is... around 2000 euros! At this moment I have no concrete goal with it. When I'm there I'll see waht the people need and don't plan to many things in advanced. After 7 months I will have a view on where and how to use it.

Nice to know

• The last two weeks I was testing 'Lariam', the cheapest malaria pill. Side effects can be: suicidal tendencies; psychosis; anxiety disorders; depression; schizophrenia; ... Still no complaints! 
• I have decided to delete 'laptop' from my take along-list. I'll use internet cafes to keep contact. It'll save me a lot of 'care' and the fear that my computer can be stolen. 
• I currently work in the Ecover factory with the aim to earn money to climb the highest mountain in Africa (5900m), the Kilimanjaro.
• And ... I often get the question "beware of Ebola". Tanzania is in East Africa, Ebola is in the west. Besides ... ebola is everywhere, even in Belgium (check Stromae, our belgian singer - Ave Cesaria)