In Bujumbura stond Pacis me op te wachten samen met... een Vlaams meisje (In Burundi kan een groot deel van de bevolking Frans). Hij had uit onze korte mail-conversatie al direct kunnen afleiden dat ik niet tot het Franstalige gedeelte van België behoorde en dat een Vlaams meisje wel eens fijn kon zijn om hier en daar wat te vertalen. Ze deed stage in een psychiatrisch ziekenhuis, en heeft me daar een hele rondleiding gegeven. Eerste indrukken van Burundi: mensen geven graag handen en houden ze graag lang vast terwijl ze met je praten en in je ogen kijken.
Ik had me voorgenomen om voor vertrek toch een handvol Swahili-woorden in mijn woordenschat te hebben. Muzungu muzungu was dus niets 'nieuw'. Afrikanen roepen dit naar alle blanken, en betekend "Europeaan". Kinderen, jongeren, volwassenen, ... ze hebben je allemaal gezien en willen het jou graag laten weten.
Jambo is een van de vele begroetingen die ze gebruiken als je elkaar ontmoet.
Op mijn busrit tussen Bujumbura (Burundi) en Kigoma (Tanzania) werd ik volledig blootgegeven aan het Afrikaans verkeer. Krakkemikkig busje dat over vol zit, maar ik zat van voor, geregeld door Pacis. 180 km/u rijden op plaatsen waar ik zou denken dat het bebouwde kom zou zijn. Toeter meer gebruiken als "Kijk, ik heb een auto met toeter" dan om andere autobestuurders te waarschuwen. Ik had braaf mijn gordel aan en genoot van het prachtige uitzicht langs lake Tanganyika en de Burundese dorpjes.
Grensovergangen zijn vlot verlopen. Bij elke grensovergang was er een Ebola controle, maar heb het gevoel dat dat meer schone schijn is. Je wordt met een apparaat gescand op je voorhoofd en ze meten de temperatuur. Heb dit zeker een drietal keer ondergaan.
Bij het binnentreden van Tanzania moest ik vertellen wat ik ging doen in Kigoma en waar ik ging logeren. Vriendelijke man, die op het einde ook nog mijn gsm-nummer vroeg om een samen te gaan zwemmen in het meer (wat ik niet gedaan heb). Het was niet de eerste die het vroeg. Ze zijn hier heel sociaal en beginnen gemakkelijk een babbeltje met jou.
Ik verblijf in een huisje met 3 andere Vlamingen: Stef, Sanne en Jolien. Er wordt hier elke dag voor ons gekookt door een Tanzaniaanse vrouw. Lekker! Onze poort wordt bewaakt door een guard, wat nodig is zeker als ze weten dat er een aantal blanken samenwonen. Best wel wat luxe in Afrika dus.
Daarnet is een paar keer de stroom uitgevallen door een felle regenbui.
Vandaag mijn eerste ervaring gehad met eten in een Tanzaniaans restaurant. Vegetariërs komen hier dus ook aan hun trekken met rijst en groenten! njam! Ik ben al inkopen gaan doen op de markt, heb al een voorziening voor kinderen met een verstandelijke beperking bezocht en een Tanzaniaanse sim-kaart gekocht.
Het is wel wennen aan het Afrikaans ritme. Alles op zijn gemak. Vandaag gaan horen voor mijn verblijfsvergunning. Hopen dat ik over een aantal dagen kan beginnen met werken.
Luchthaven Bujumbura - Modern! |
Hotelkamer Bujumbura |
Dalla Dalla Bujumbura-Kigoma |
____________________________________
Flight went smoothly. At one moment I thought that I had missed my plane in the transition. When I asked the people arround me there reply was: 'Kilimanjaro'. Not to Bujumbura, not the right row. When I asked if they had an idea where I needed to wait for my flight, they thought that it already left. I'm glad that is not yet on my "Been there - Done that" -list.
In Bujumbura, Pacis was waiting for me with a Flemish girl ... (In Burundi, a large part of the population speaks French). He already found out from our short email conversation that I didn't belong to the French-speaking part of Belgium and a Flemish girl could be nice to do some translating (well... my Frensh is really bad). She's doing an internship in a psychiatric hospital, and she gave me a tour through the hospital. First impressions of Burundi: they like to give people hands and hold them the whole time while speaking.
Before I left, I learned a handful Swahili words. I already knew "Muzungu muzungu" (Africans are saying this to white Europeans). Children, adolescents, adults, ... they've all seen you and want to let you.
Jambo is one of the many greetings that they use when you meet.
On my bus ride between Bujumbura (Burundi) and Kigoma (Tanzania) I fully exposed to the African traffic. 180 km/h in places where I would think it would be 50 km/h. Using the horn more like "Look, I have a car horn" than to warn other drivers. I had my saftey belt on and enjoyed the beautiful views along lake Tanganyika and Burundian villages.
Border crossings also went smoothly. At each border crossing there was an Ebola control. They scanned you with a device on your forehead and measure the temperature. Being sujected to this already more then three times.
At the customs I needed to tell what I was going to do in Kigoma and where I'll stay. A friendly man, who in the end also asked my mobile number to meet up together for a swim in the lake (what I didn't done). It was not the first who asked. Africans are very sociable and easily start a conversation with you.
I stay in a house with three other Belgian people: Stef, Sanne and Jolien. There's a women who's cooking every day a Tanzanian meal. Yummy! Our gate is guarded, which is necessary especially if they know that there are some Europians living. Quite some luxury in Africa, a little bit weird.
Is several times the power went out because of a rainstorm (Rainy season!).
Today I had my first experience of eating in a Tanzanian restaurant. I went shopping in the market, have already visited a facility for children with disabilities and bought a Tanzanian SIM card. Welcome in Africa!
I need to get used to the African rhythm. Went for information about my residence permit today. Hope that I can start working over several days.
Mooi geschreven en leuk om te lezen. Wij printen het uit en bezorgen het aan je peter Frans. Groetjes Carine & Ivan
BeantwoordenVerwijderen