Jambo Jambo

Vlucht is vlekkeloos verlopen. Heb even gedacht dat ik bij de overstap mijn vliegtuig gemist had. Bij een navraag op ik in de juiste rij stond hadden mensen 'Kilimanjaro' geantwoord, en niet Bujumbura. Toen ik vroeg of ze een idee hadden waar ik moest zijn voor mijn vlucht, dachten ze dat die dan al wel vertrokken zal zijn. Ben ik blij dat dat nog niet op mijn "Been there - Done that"-lijstje staat. Een nachttrein missen in Roemenië was al stresserend genoeg.

In Bujumbura stond Pacis me op te wachten samen met... een Vlaams meisje (In Burundi kan een groot deel van de bevolking Frans). Hij had uit onze korte mail-conversatie al direct kunnen afleiden dat ik niet tot het Franstalige gedeelte van België behoorde en dat een Vlaams meisje wel eens fijn kon zijn om hier en daar wat te vertalen. Ze deed stage in een psychiatrisch ziekenhuis, en heeft me daar een hele rondleiding gegeven. Eerste indrukken van Burundi: mensen geven graag handen en houden ze graag lang vast terwijl ze met je praten en in je ogen kijken.

Ik had me voorgenomen om voor vertrek toch een handvol Swahili-woorden in mijn woordenschat te hebben. Muzungu muzungu was dus niets 'nieuw'. Afrikanen roepen dit naar alle blanken, en betekend "Europeaan". Kinderen, jongeren, volwassenen, ... ze hebben je allemaal gezien en willen het jou graag laten weten.
Jambo is een van de vele begroetingen die ze gebruiken als je elkaar ontmoet.
Op mijn busrit tussen Bujumbura (Burundi) en Kigoma (Tanzania) werd ik volledig blootgegeven aan het Afrikaans verkeer. Krakkemikkig busje dat over vol zit, maar ik zat van voor, geregeld door Pacis. 180 km/u rijden op plaatsen waar ik zou denken dat het bebouwde kom zou zijn. Toeter meer gebruiken als "Kijk, ik heb een auto met toeter" dan om andere autobestuurders te waarschuwen. Ik had braaf mijn gordel aan en genoot van het prachtige uitzicht langs lake Tanganyika en de Burundese dorpjes.

Grensovergangen zijn vlot verlopen. Bij elke grensovergang was er een Ebola controle, maar heb het gevoel dat dat meer schone schijn is. Je wordt met een apparaat gescand op je voorhoofd en ze meten de temperatuur. Heb dit zeker een drietal keer ondergaan.
Bij het binnentreden van Tanzania moest ik vertellen wat ik ging doen in Kigoma en waar ik ging logeren. Vriendelijke man, die op het einde ook nog mijn gsm-nummer vroeg om een samen te gaan zwemmen in het meer (wat ik niet gedaan heb). Het was niet de eerste die het vroeg. Ze zijn hier heel sociaal en beginnen gemakkelijk een babbeltje met jou.

Ik verblijf in een huisje met 3 andere Vlamingen: Stef, Sanne en Jolien. Er wordt hier elke dag voor ons gekookt door een Tanzaniaanse vrouw. Lekker! Onze poort wordt bewaakt door een guard, wat nodig is zeker als ze weten dat er een aantal blanken samenwonen. Best wel wat luxe in Afrika dus.
Daarnet is een paar keer de stroom uitgevallen door een felle regenbui.
Vandaag mijn eerste ervaring gehad met eten in een Tanzaniaans restaurant. Vegetariërs komen hier dus ook aan hun trekken met rijst en groenten! njam! Ik ben al inkopen gaan doen op de markt, heb al een voorziening voor kinderen met een verstandelijke beperking bezocht en een Tanzaniaanse sim-kaart gekocht.

Het is wel wennen aan het Afrikaans ritme. Alles op zijn gemak. Vandaag gaan horen voor mijn verblijfsvergunning. Hopen dat ik over een aantal dagen kan beginnen met werken.

Luchthaven Bujumbura - Modern!

Hotelkamer Bujumbura

Dalla Dalla Bujumbura-Kigoma

____________________________________

Flight went smoothly. At one moment I thought that I had missed my plane in the transition. When I asked the people arround me there reply was: 'Kilimanjaro'. Not to Bujumbura, not the right row. When I asked if they had an idea where I needed to wait for my flight, they thought that it already left. I'm glad that is not yet on my "Been there - Done that" -list.

In Bujumbura, Pacis was waiting for me with a Flemish girl ... (In Burundi, a large part of the population speaks French). He already found out from our short email conversation that I didn't belong to the French-speaking part of Belgium and a Flemish girl could be nice to do some translating (well... my Frensh is really bad). She's doing an internship in a psychiatric hospital, and she gave me a tour through the hospital. First impressions of Burundi: they like to give people hands and hold them the whole time while speaking. 

Before I left, I learned a handful Swahili words. I already knew "Muzungu muzungu" (Africans are saying this to white Europeans). Children, adolescents, adults, ... they've all seen you and want to let you. 
Jambo is one of the many greetings that they use when you meet. 
On my bus ride between Bujumbura (Burundi) and Kigoma (Tanzania) I fully exposed to the African traffic. 180 km/h in places where I would think it would be 50 km/h. Using the horn more like "Look, I have a car horn" than to warn other drivers. I had my saftey belt on and enjoyed the beautiful views along lake Tanganyika and Burundian villages. 

Border crossings also went smoothly. At each border crossing there was an Ebola control. They scanned you with a device on your forehead and measure the temperature. Being sujected to this already more then three times.
At the customs I needed to tell what I was going to do in Kigoma and where I'll stay. A friendly man, who in the end also asked my mobile number to meet up together for a swim in the lake (what I didn't done). It was not the first who asked. Africans are very sociable and easily start a conversation with you. 

I stay in a house with three other Belgian people: Stef, Sanne and Jolien. There's a women who's cooking every day a Tanzanian meal. Yummy! Our gate is guarded, which is necessary especially if they know that there are some Europians living. Quite some luxury in Africa, a little bit weird. 
Is several times the power went out because of a rainstorm (Rainy season!). 
Today I had my first experience of eating in a Tanzanian restaurant. I went shopping in the market, have already visited a facility for children with disabilities and bought a Tanzanian SIM card. Welcome in  Africa!


I need to get used to the African rhythm. Went for information about my residence permit today. Hope that I can start working over several days.

Vertrek // Leaving

Morgen (dinsdag) is het zover. Om 20u00 zit ik op het vliegtuig richting Tanzania. Wel duidelijk "richting", want ik zal pas echt in Kigoma aankomen donderdagnamiddag, na een tussenstop van 3 uur in Ethiopië, een overnachting in Bujumbura (Burundi) en een busreis over de grens naar Tanzania.

Vele mensen vragen zich af of ik alleen ga. Ja, maar ik ben niet alleen. In Tanzania zullen ook wel mensen wonen? Het vliegtuig zal toch niet leeg zijn? Ik heb geregeld dat iemand me komt afhalen van de luchthaven in Bujumbura, me naar een hotel breng en me de volgende dag veilig en wel op de bus zet richting grens. Eerste keer in een vreemd land, vreemd klimaat, vreemde mensen en dat met pak en zak vol idealen en verwachtingen, ... Dan moet je zorgen dat je de eerste nacht toch een fijne indruk meekrijgt.
Die grensovergang tussen Burundi en Tanzania zal door mijn regelmatige tripjes naar de ambassades in Brussel vlotter moeten verlopen. Visums voor Tanzania en Burundi in de pocket!
Ik verblijf in Kigoma met samen met een Vlaamse in een huisje, Anita. Ik heb haar nog nooit gezien, maar ik heb dus al een bed (+muskietennet!) en een dak.
Van de mama moest ik nog eens doos vitaminen gaan halen. Want... vlees en vis heb ik de laatste jaren niet meer gegeten en "dat ze daar in Afrika geen vegi-burgers hebben" dat kan ik wel verwachten.

Deze week nog een zak verloren kinderkleren gekregen. Twee koffers van 23kg worden dus mooi verdeeld tussen "een voor mij" en "een voor Afrika". Eerste aankoop met het sponsorgeld is ook al gebeurt: stickertjes, skoebidoe en gezelschapsspelletjes uit de kringwinkel.

Verder:
- Ik heb het klaar gekregen om mijn visum van Tanzania op de dag van mijn aanvraag nog in mijn handen te krijgen? Normaal gezien moet je daar 2 dagen nadien voor terug komen. Maar met een glimlach, de woorden "Ik woon nogal ver" en meeleven met de van astma-lasthebbende receptioniste bereik je veel.

- Wist je dat ze Nederlands kunnen praten op de Ambassade van Burundi? Prachtig vond ik dat! Ze konden zelfs geen Nederlands in de Ambassade van België in Roemenië.

- De laatste dagen heb ik gewerkt in het chocoladefabriek in Malle. Het was daar blijkbaar geen probleem dat je de staaltjes gewoon opat na de halfuurlijkse metingen. Njam njam. Chocola genoeg gezien/gegeten voor de komende 7 maanden.

- Tijdsverschil België - Tanzania is + 2 uur.

Passport - Yellow fever - Dictonary

__________________________________________________________


Tomorrow (Tuesday) is the day. At 20:00 I'm on my plane to Tanzania. Well... not really on my way to Tanzania. Before arriving in Kigoma I'll stay 3 hours in Ethiopia, a night in Bujumbura (Burundi) and a bus trip to the border of Tanzania. Thursday afternoon I'll arrive.

Many people wonder if I'll go alone. Yes,  on my own but I'll not be alone. There are also people in Tanzania and the plane will not be empty. I've arranged that someone is going to pick me up from the airport in Bujumbura, take me to a hotel and put me the next day safe on the bus towards the border. First time in a foreign country, strange environment, strange people, and you have your luggage of ideals and expectations, ... I want to be sure that I want to stay 7 months in Tanzania after my impression of the first night.
The border crossing between Burundi and Tanzania will be easier because of my regular trips to the embassies in Brussels. Visas for Tanzania and Burundi in the pocket! 
I am going to live in Kigoma at Flemish girl, Annita. I've never seen her, but I already have a bed (+ mosquito net!) and a roof. 

I got a bag full with children's clothes this week from the mother of a friend. Two pieces of luggage (23kg) will be nicely divided between "one for me" and "one for Africa". First purchase from the sponsormoney is already done: stickers, scoubicou and boardgames.

further: 
- I manage to have my visa for Tanzania on the day of my application in my hands! Normally you have to come back two days later to pick it up. But with a smile, the words "I live quite far*" and sympathize with the asthma-having receptionist you reach quite a lot. 
*far has a diferent meening in Belgium. I need to drive 1 hour with the car to Brussels and... well... for Belgium that's kind of far. Small country!

- Did you know they can speak Dutch at the Embassy of Burundi? Wonderful I loved that! They even couldn't speak Dutch in the Embassy of Belgium in Romania.

- The last days I worked in the chocolate factory in my village. It was there apparently no problem that you ate the samples after the half-hourly measurements. Njam njam. I've seen/eat enough chocolat for the next seven months.

Ontbijten met een goed gevoel // Charity breakfast

En toen was er hét ontbijt:

Net geen 200 man had er ingeschreven. De laatste week gingen de tafelgesprekken thuis dan ook over "Hoeveel broodjes zouden mensen gemiddeld eten" en "Eikes of geen eikes?". Het gebeurde dat de mama en ik 's nachts lagen te overpeinzen over croissants en fruitsla.

Maar: het werd een succes. En, onverwachts! Het gaf me energie om te zien hoeveel vrijgevige mensen er hier rondlopen. Bedankt, dankuwel en merci!

Het geld dat ik bijeen verzameld heb deze zondag is... ongeveer 2000 euro! Momenteel heb ik nog geen concreet doel. Ik wil graag ter plaatse zien wat de mensen nodig hebben en niet te veel op voorhand plannen. Na 7 maanden zal ik wel een zicht hebben op waar en hoe het te gebruiken.

Verder:

• De laatste twee weken was ik Lariam aan het uittesten, de goedkoopste Malariapil. Bijwerkingen kunnen zijn: suïcidale neigingen; psychoses; angststoornissen; depressie; schizofrenie; ... momenteel geen klachten!
• Ik heb beslist om "Laptop" van mijn meeneemlijstje te schrappen. Ik ga daar gebruik maken van internetcafés. Het bespaard me veel 'zorg' en de angst dat mijn computer gestolen kan worden.
• Momenteel werk ik in de Ecover-fabriek met als doel geld bijeen te verdienen om de Kilimanjaro te beklimmen, de hoogste berg van Afrika (5900m).
• En... ik krijg regelmatig de vraag "pas op voor Ebola!". Tanzania is Oost-Afrika, ebola zit in het westen. Trouwens... ebola zit overal, ook in Wallonië (check Stromae - Ave Cesaria)

Ontbijt achter de schermen: DE KEUKEN!

Njamnjaaaam!

____________________________

And then there was thé breakfast:

Just under 200 people had registered. Last week the table-conversations at home where about "how many sandwiches eat people average" and "Eggs or no eggs?". It happened that mom and me woke up in the night pondering over croissants and fruit salad. 

It was a success. And, unexpectedly! It gave me energy to see how generous people are. Thank you and merci! 

The money that I gathered together this Sunday is... around 2000 euros! At this moment I have no concrete goal with it. When I'm there I'll see waht the people need and don't plan to many things in advanced. After 7 months I will have a view on where and how to use it.

Nice to know

• The last two weeks I was testing 'Lariam', the cheapest malaria pill. Side effects can be: suicidal tendencies; psychosis; anxiety disorders; depression; schizophrenia; ... Still no complaints! 
• I have decided to delete 'laptop' from my take along-list. I'll use internet cafes to keep contact. It'll save me a lot of 'care' and the fear that my computer can be stolen. 
• I currently work in the Ecover factory with the aim to earn money to climb the highest mountain in Africa (5900m), the Kilimanjaro.
• And ... I often get the question "beware of Ebola". Tanzania is in East Africa, Ebola is in the west. Besides ... ebola is everywhere, even in Belgium (check Stromae, our belgian singer - Ave Cesaria)

Voorbereidingen // Preparations (1)

Checklijstje:
x Paspoort
x Inentingen (o.a. gele koorts)
x Vlucht (heen én terug)
x Verzekering
o Visum
o Verblijfsvergunning

-> Laat het nu net die twee laatste zijn waarvan ik het meeste schrik heb. Ik ben van het motto "wat je zelf doet, doe je beter" en heb dus alles 'zelf' (-al dan niet met hulp van de mamsie en papsie) willen organiseren. Over ambassades zijn er echter al veel frustraties en irritaties geuit, en nu ben ik deel van die groep. Met een "Ik ga goed voorbereid zijn!" had ik nog geprobeerd om me hiervan te behoeden.
Lees: op het internet haast geen informatie vinden over het aanvragen van een verblijfsvergunning. Deze is nodig omdat een visum slechts geldig is voor 3 maanden (-en ik van plan ben er 7 maanden te verblijven) en je hiermee niet mag werken.
Ze lieten me weten dat ik mijn verblijfsvergunning in Tanzania zelf moet regelen, en dat het krijgen van een visum nog wel eens lastig kan worden omdat mijn vliegtuigtickets het bewijs geven van 7 maanden verblijf in Tanzania (wat dus meer is dan 3 maanden).
Een beetje spanning is leuk, maar zou toch graag wat duidelijkheid krijgen. African style?
___________

Check list: 
x Passport 
x Vaccinations (yellow fever) 
x Flight 
x Insurance 
o Visa
o Residence permit 

-> Now let it just be these last two that I fear the most. I've with the motto "what you do, you do better" and did most of the organising stuff on my own. Lot of people have frustrations and irritations about embassies, and now I'm part of that group. With an "I'm well prepared!" I had tried this to save me, without success.
Read: hardly find any information about applying for a residence permit on the internet. This is necessary because a visa is only valid for 3 months (and I'm planning to stay 7 months) and you need this to work. 
They let me know that I need to get my residence permit in Tanzania. Getting a visa can also be a problem because my plane tickets proof a seven-month stay in Tanzania (which is more than three months).
A little bit stress is oke, but I would like to get some clarity. African style?

Invitation letter Sanganigwa (Orphanage)

"En wat gij jij doen na je studies?" // "What are you going to do after your studies?"

- Een vraag die me toch een tijdje heeft bezig gehouden. Verder studeren? Werken? Reizen?

Voor werken voel ik me nog niet klaar. In de opties 'verder studeren' zat niet veel aanlokkelijks, het zou mijn werkkansen niet vergroten en een driejarige opleiding is me nét te lang. Reizen? Tja... hoe krijg je dat verkocht aan de werkzoekende ex-medestudenten en je omgeving?
DUS: het werd 7 maanden Afrika. Met 6 maanden vrijwilligerswerk hoop ik meer praktijkervaring op toen, meer kennis over armoede in de wereld, meer levenservaring en zelfkennis. Na mijn buitenlandse stage in Roemenië met de thuis- en daklozen kan ik zeggen dat ik al enig idee heb over de armoede in Europa, nu hoop ik mijn blik nóg meer te verruimen. Nadien zou ik graag 1 maand rondreizen in hét safariland en misschien de Kilimanjaro beklimmen.

Zoeken naar een geschikt project. Liefst van al niet via een westerse organisatie die je moet betalen, heb liever dat mijn geïnvesteerd geld rechtstreeks naar Afrika gaat. Via ex-medestudenten (Margot en Elke) kwam ik bij de Broeders van Liefde (fracarita) terecht die me een plaats aanbood in een van hun projecten in Tanzania, Sanganigwa B - een weeshuis in Kigoma. 28 oktober vertrek ik op mijn avontuur en zal er tot eind mei vertoeven. Geen winter voor mij dit jaar, en de feestdagen in totaal nieuwe omgeving.

______________________________

- A question that has kept me busy for a while. Continue studying? Working? Traveling?

For work I do not feel ready. In the option 'further study' was not much pleasing, it would not increase my job opportunities and a three-year program is just too long. Travel? Well ... how do you get it sold to the just-graduated and job seeking ex-students and your environment without sounding running away from your responsibilities?
So: it became seven months Africa. With six months of volunteer work I hope to increase my practical experiance and my knowledge about poverty in the world. I hope I return with more life experience and self-knowledge. I can say that I already have some idea about poverty in Europe after my internship in Romania with the homeless and street children.
Afterwards I would like to traveling for 1 month in the ultimate safari country and maybe climb the Kilimanjaro.


Searching for a suitable project. Preferably not by a Western organization where you have to pay, I'd rather invest my money where it goes directly to Africa. Through ex- fellow student s(Margot and Elke) who went last year to Tanzania I came in contact with the Brothers of Charity. They offered me a place in one of their projects in Tanzania, Sanganigwa B - an orphanage in Kigoma. October 28 I leave on my adventure and will live in Africa till the end of May. No winter for me this year, and New Years eve in a totally new environment.